33.
| 1 | Sed hoc fit levitate animi, atque infirmitate morum; quia curas inanes volvimus, et operamur supervacua: sapientis autem cor, actumque et opus radicatum esse decet atque immobile. |
| 2 | Hoc docuit Moyses, quando manus ei graviores fiebant, ita ut vix sustineret eas Iesus Nave. |
| 3 | Ideoque vincebat populus, quando non perfunctoria gerebantur opera, sed plena ponderis atque virtutis, non nutantis animi, nec titubantis affectu, sed fundatae mentis stabilitate (Exod. XVII, 12). |
| 4 | Ergo sapiens extendit manus suas, stultus autem contrahit, sicut scriptum est: Quia stultus complexus est manus suas, et voravit viscera sua (Eccles. IV, 5), carnalia magis cogitans quam spiritalia. |
| 5 | At non filia Iuda, quae expandens manus, clamavit ad Dominum: Tu scis quia falsum testimonium adversus me dicunt (Dan. XIII, 43). |
| 6 | Melius est arbitrata non peccare, sed et incidere in calumnias accusantium, quam peccatum subire sub impunitatis velamine. |
| 7 | Ea ergo contemptu mortis servavit innocentiam. |
| 8 | Sed nec filia Iephte, quae votum patris de immolatione sua proprio atque hortatorio firmavit assensu (Iudic. XI, 36). |